รักลูก...ต้องรักยังไง...ต้องเริ่มเมื่อไหร่?

จริง ๆ การเลี้ยงลูกในมุมของแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน มีที่เหมือนกันคือเรื่อง “ความรัก” เพราะความรักเป็นสัญชาติญาณของพ่อแม่ที่มีต่อลูกทุกคน

รักลูก...ต้องรักยังไง...ต้องเริ่มเมื่อไหร่ ?

ความรักลูก ก่อตัวขึ้นเมื่อคนเป็นแม่รู้ว่าตัวเองว่ากำลังมีอีกชีวิตฝังอยู่ในร่างกาย ความรู้สึกหัวใจเต้นแรง ตื่นเต้น ตื้นตัน กังวล ระหวาดระแวง กลัวไปสารพัด...กิริยาที่แม่ใหม่ทำอย่างอัตโนมัติคือการก้มมองท้องแล้วเอามือลูบท้องเบา ๆ ...รำพึงกับตัวเองว่า...นี่แม่นะ! วันเวลาผ่านไป 1 เดือน 2 เดือน.....3 เดือน ....อารมณ์เริ่มแปรปรวน เปลี่ยนแปลง มากน้อยต่างกัน ...มันช่างเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่บางครั้งยังนึกว่า เพื่อลูกที่ยังไม่เคยเห็นเลยว่าหน้าตาจะเป็นยังไง คนเป็นแม่ยังยอมได้ขนาดนี้

ยอมอะไรบ้าง ?

...ยอมไม่กินบางอย่างที่ชอบ

...ยอมอดออม ลดละเลิกพฤติกรรมหลายอย่าง

...ยอมไม่สวยได้ทั้ง ๆ ที่ก่อนท้องจัดเต็มจัดหนัก (บางคนไม่ใส่ใจความสวยปล่อยไหลไปเลยยาว ๆ) โบราณว่าถ้ามีลูกชายแม่จะไม่ห่วงสวย แต่ถ้าเป็นลูกผู้หญิงแม่จะรักสวยรักงามตลอดเวลา....เรื่องจริงหรือไม่...มีใครพิสูจน์หรือยัง ?

...ยอมเดินช้าอย่างระมัดระวัง

...ยอมใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์

...ยอมเข้าอบรมคอร์สการเลี้ยงลูก

...ยอมอ่านตำรายาวๆเรื่องลูก

...ยอมได้ขนาดนี้ก็เพราะ “ความรักลูก” นั่นเอง

เวลาผ่านไปจนถึงวันที่ใกล้คลอด บอกได้ว่าการเป็นว่าที่คุณแม่มันช่างทรมาน อดทน อดกลั้นกับอารมณ์ขึ้นลงของตัวเอง บางคนมีแอบคิดถึงแม่จับใจ...คนเป็นแม่นี่ลำบากขนาดนี้เลยเหรอ...วันใกล้คลอด นมคัดเจ็บ จมูกบาน ตัวบวม หน้าบวม มือบวม เท้าบวม   ...อย่างเดียวที่ไม่รู้สึกบวมคือสมอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ตลอด 9 เดือน มีใครเคยจำกันได้มั้ยว่าพูดคำว่า...นี่แม่นะ...แม่รักลูกนะ และลูบท้องคุยกับลูกกี่ครั้ง อุแว้ ๆ ๆ! เสียงเปล่งร้องแรกของลูกที่ดังจี้ดเข้าไปในหู...คนเป็นแม่น้ำตาไหลพราก อารมณ์ตื้นตันใจ ที่บรรยายไม่ได้ว่ามันคืออะไร....นี้ลูกเราเหรอ...นี่แม่นะ!

ติดตาม...เลี้ยงลูกยังไงเมื่อลูกลืมตาดูโลก....ไปด้วยกันนะ

จะได้รู้จักกับคำว่า “นี่แม่นะ!” ในรูปแบบของเรื่องเล่า ที่ไม่อิงทฤษฎี แต่จะได้ข้อคิดดี ๆในบทของแม่ บทของพ่อและบทของลูก ที่จะต้องจบลงที่คำว่า “นี่แม่นะ!” ตลอดชีวิตของแม่